Reprezentacja Hiszpanii odpadła z dalszej rywalizacji na Mundialu w Rosji i nie może odwołać się do niesprawiedliwości lub zaprzeczyć, że zasłużyła na grę w kolejnej rundzie. La Furia Roja była cieniem samej siebie i nie sprostała prognozom, które stawiały ją w roli faworytów do złotych medali.

Dziennik MARCA wytypował 10 przyczyn, przez które zespół Fernando Hierro spisał się tak słabo.

1. ,,Niewidoczny" de Gea

Debata nad dyspozycją bramkarza Manchesteru United rozpoczęła się już w pierwszym meczu. De Gea zanotował wpadkę przy golu Cristiano Ronaldo, który łącznie pokonywał go trzy razy. Idąc dalej, w starciu z Iranem bramkarz pokazywał niepewność, co było tylko przedłużeniem słabej formy ze starcia z Portugalią. Ostatecznie 27-latek opuszcza Rosję z tylko jednym obronionym strzałem.

2. Bałagan z udziałem Lopeteguia

Oczywiste jest, że zwolnienie trenera na dwa dni przed rozpoczęciem turnieju zdestabilizowało zespół, który zaufał swojemu poprzedniemu selekcjonerowi. ,,Był naszym przywódcą" - powiedział Koke w strefie mieszanej po klęsce z Rosją. Decyzja podjęta przez prezydenta Federacji na krótko przed pierwszym spotkaniem z Portugalią musiała mieć wpływ na postawę drużyny.

3. Kluczowi gracze w słabej formie

Dyspozycja Iniesty, Silvy czy Carvajala nie była wybitna. Słaba gra pomocników odbiła się na grze całej drużyny - byli przewidywalni, powolni, bez pomysłu i wzmianki o stylu, którym zachwycali przez długie lata. Właściwie większość piłkarzy, może poza Isco, Aspasem i Rodrigo, pokazała futbol, którego nikt nie zakładał, a mógł mieć istotny wpływ na postawę Hiszpanii na Mundialu.

4. Kruchość defensywy

W zwycięskim czteroletnim cyklu (2008-2012), Hiszpania rozegrała 19 meczów, podczas których zdobyła dwa Mistrzostwa Europy i Mistrzostwo Świata. W tym czasie La Furia Roja straciła tylko sześć bramek i zachowała aż 13 czystych kont. W ostatnich czterech latach z kolei Hiszpania w 11 starciach straciła aż 17 goli. W Rosji defensywa nie była już murem nie do przejścia, co było doskonale widać w pojedynku z Rosją (ręka Pique) czy Marokiem (niezrozumienie Iniesty z Ramosem).

5. Dużo podań bez celu

Hiszpania w meczu z Rosją wymieniła rekordową ilość 1114 podań, ale bardzo niewielka liczba z nich zraniła gospodarzy turnieju. W zespole brakowało głębi, zagrań przeszywających linię, zaskoczenia czy momentalnego złamania defensywy rywala. Nie można powiedzieć, że podopieczni Hierro bombardowali bramkę Akinfiejewa, choć były do tego okazje. Żaden z graczy nie stawił czoła i nie próbował dryblingów, które mogłyby przełamać rosyjski mur.

6. Brak planu B

Dlaczego Hierro nie próbował grać dwoma napastnikami? Na początku turnieju selekcjoner postawił na Diego Costę, któremu wyraźnie brakowało partnera typu Iago Aspasa. Napastnik Atletico w pojedynkę niewiele mógł zdziałać, choć strzelił łącznie trzy gole. Trener najwyraźniej nie chciał ruszać taktyki przygotowanej wcześniej przez Lopeteguia, mimo, że zespół wykazywał potrzebę zmian.

7. Brak nauki co do rozszyfrowania rywala

Hiszpania potrafiła dominować w każdym meczu - z Portugalią, Iranem, Marokiem i Rosją. Faktem jest, że za każdym razem La Furia Roja musiała mierzyć się z mocno zamkniętym rywalem i to zmusiło ją do wymyślania nowych rozwiązań, aby przebić się przez defensywę. Pomimo tego, najczęściej nie udawało się znaleźć klucza do tych drzwi.

8. Brak lidera

Kiedy coś szło nie tak, w zespole Hiszpanii brakowało wyraźnego lidera, który wziąłby grę na swoje barki i poprowadził zespół pod swoją wodzą. Żaden z weteranów nie zdecydował się na zabranie wyraźnego głosu, aby odciążyć swoich kolegów.

9. Zbyt dużo czasu na zmiany

W żadnym z czterech meczów Fernando Hierro nie dokonał zmiany przed 65. minutą - najwcześniej dokonał tego w spotkaniu z Rosją (Iniesta zmienił Silvę). W niektórych przypadkach to było po prostu zbyt mało czasu, aby zmiennicy mogli realnie wpłynąć na mecz.

10. Zasoby selekcji nie zostały wyczerpane

Saul, Monreal, Odriozola, Azpilicueta, Kepa i Reina nie rozegrali na Mundialu ani minuty. Pomocnik Atletico miał być realną alternatywą do środka pola, Odriozola został wyprzedzony na swojej pozycji przez Nacho jako alternatywa dla Carvajala, a Kepa nie miał szansy wskoczyć do bramki, nawet pomimo niezbyt dobrej formy de Gei.